Maandag 23/04
Onze laatste echte schoolweek startte jammer genoeg met een slecht gevoel. Headteacher Nickson was nog altijd nergens te bespeuren en niemand op school had nog enig signaal van hem ontvangen. Dieter en ik besloten het hef in eigen handen te nemen en belden hem op. Na een aantal keer proberen, kregen we hem eindelijk te pakken. Honderden vragen kwamen er in ons op, maar de belangrijkste vraag was toch wel ‘Waarom loop je zomaar weg van school, zonder uitleg?’. Op deze vraag kregen we geen concreet antwoord, maar hij vertelde ons wel dat hij die avond bij ons thuis zou langskomen voor een ‘duidelijke’ uitleg. (ICOM 2.3) We probeerden dit gesprek eventjes op te bergen tot de avond en begonnen aan onze lessen. De eerste les van de dag was een les wiskunde rond de deeltafels. Voor de paasvakantie namen Dieter en ik verschillende maaltafeltesten af in de klassen 3, 4 en 5. Hier zagen we een vooruitgang, maar er was nog veel werk aan de winkel. Toen ik het onderwerp ‘division’ kreeg van de leerkracht van wiskunde en hij mij vertelde dat ze de vorige drie dagen de maaltafels grondig geleerd hadden, startte ik mijn les met een klein hartje. Wanneer ik vroeg aan de leerlingen of ze wisten wat ‘delen’ eigenlijk was, antwoordde iedereen mij: dit zijn de maaltafels. Ik besloot mijn les anders aan te pakken en startte met het noteren van een aantal maaltafeloefeningen. (ICOM 4.4) Na een aantal fout beantwoorde oefeningen, vroeg ik aan de leerlingen wie er eigenlijk gestudeerd had. Alle leerlingen staken met de volle overtuiging hun hand op. Ik had er de grootste twijfels bij, dus besloot ik de leerkracht van wiskunde erbij te halen. Hij stelde opnieuw de vraag aan de leerlingen wie er allemaal gestudeerd had en voor de tweede keer antwoorden ze volmondig ja. Ik liet de leerlingen een tafeltest maken van 20 oefeningen, maar na 20 mintuen had meer dan de helft nog maar 5 oefeningen ingevuld. Het was duidelijk dat er bijna niemand de maaltafels geleerd had en iedereen eigenlijk zat te liegen. De moed zakte eventjes in mijn schoenen. ‘Waarom hebben Dieter en ik al onze tijd gestoken in het opstellen van tafeltesten, als de maaltaftels toch niet onderhouden worden?’. Samen met Dieter stapte ik naar de hoofdleerkracht van wiskunde: teacher Elikana. We lieten onze frustraties eventjes de vrije loop, waarna hij samen met ons naar class 3 ging. Hij vertelde de leerlingen dat er verwacht wordt dat de leerlingen respect tonen voor ons en niet liegen. Ook vertelde hij hen dat wanneer ze huiswerk opgelegd krijgen, dit degelijk wel met een bedoeling is. (ICOM 4.2) Na een alweer bewogen dag, stond het gesprek met headteacher Nickson en teacher Maria op ons te wachten. Toch wel met een beetje zenuwen, begonnen we aan het gesprek. We kregen een totaal ander verhaal voorgeschoteld, dat ons met nog meer vragen achterliet. Dieter en ik besloten om heel het gebeuren, toch wel met een dubbel gevoel, links te laten liggen en het beste te maken van onze laatste dagen in Peace. (ICOM 2.8 -2.9 en 4.5) Dinsdag 24/04 Zoals we het in Tanzania ondertussen al gewend zijn, is het regenseizoen hier een onvoorspelbaar iets. Sommige dagen zijn heel zonnig, wanneer andere dagen zonnig starten en plots het weer helemaal omslaat. Wanneer we op dinsdagochtend opstonden en ons hoofd eens buiten staken, hadden we al geen douche meer nodig. Na een halfuurtje wachten, was het weer nog altijd hetzelfde en ondertussen waren de wegen bijna helemaal veranderd tot kleine beekjes. We namen contact op met onze school, die ons het advies gaf om deze dag thuis door te brengen en de straten te vermijden. Dit advies volgden we op, want we weten welke gevolgen dit weer hier in Afrika soms teweeg brengt… We gebruikten onze tijd nuttig en werkten de hele dag voor school. Woensdag 25/04 Na de voorbije weken konden we besluiten dat de maaltafels en het werken rond tijd een struikelblok is in de klassen 3 tot 5. In ons tweede project legden we daarom de nadruk op de zorg rond deze twee onderwerpen. Dieter en ik werkten verschillende didactische spelletjes uit op het niveau van de drie klassen. Deze spelletjes liepen van maaltafelbingo en maaltafelganzenbord tot een tijddomino en tijdmemory (ICOM 4.6). We zorgden ervoor dat we de spelregels ook uittypten voor de leerkrachten in Peace, zodat zij deze spelletjes nog kunnen gebruiken wanneer wij weg zullen zijn. (ICOM 1.1) Op woensdag startten we ons project in de klassen 4 en 5. Om ervoor te zorgen dat alles een beetje vlot verliep, werkten we een hoekenwerk uit. We deelden de klas in groepjes en schreven een doorschuifsysteem aan bord. In elke klas begonnen we met een korte uitleg en demonstratie van elk spelletje, daarna konden de verschillende groepje spelen. (ICOM 1.2) We begonnen in class 5 met de spellen rond kloklezen en de maaltafels. Algemeen konden we zeggen dat de tafels in deze klas goed zijn gekend, toch zijn er nog steeds enkele leerlingen met wat moeite. We stonden vaak eens stil bij deze leerlingen om te horen hoe vaak ze de tafels juist/fout hadden. Deze namen gaven we ook mee aan de vakleerkracht, zodat hij hier ook meer aandacht kon aan besteden. Het kloklezen verliep niet zoals verwacht, bijna alle leerlingen hadden hier moeite mee. Doordat dit ons zo opviel, vroegen we onmiddellijk aan de vakleerkracht hoe dit kwam. Hij vertelde ons dat de leerlingen dit niet zien in class 5 en dus niet herhalen. Zo zagen we dat de leerlingen hier alles letterlijk van buiten blokken én niet logisch nadenken. Dit heeft als gevolg dat de leerlingen dergelijk zaken heel snel vergeten. We onderbroken het hoekenwerk om even een korte herhaling te geven rond dit onderwerp en gaven de leerlingen mee dat ze ook dit moeten blijven onderhouden. De werkvorm hoekenwerk kenden de leerlingen van class 5 al, dit verliep dus vlot. Na class 5 volgde class 4, hier was het de eerste keer dat we hoekenwerk toepasten. Tegen onze veronderstellingen verliepen hier alle spellen vlotter. De leerlingen hadden nog maar net les gekregen rond het klok lezen, waardoor dit gemakkelijker was voor hen. Toch zaten er enkele uitdagingen in die héél goed gingen. Daarnaast zagen we bij de maaltafels hetzelfde probleem als in class 5, namelijk er zijn nog enkele leerlingen die moeite hebben met dit onderwerp. Ook hier noteerden we terug de namen en gaven we dit mee aan de vakleerkracht. Hij vertelde ons dat hij deze namen ook had verwacht. Naast enkele leerlingen die moeite hadden met leerstof, waren er ook twee leerlingen die sterk opvielen. Dit zowel bij de tafels, als bij het klok lezen. De inhoud was dus geen probleem voor deze leerlingen, maar de methode ‘in hoeken werken’ was een ander verhaal. Hier hadden de leerlingen enorm veel moeite om in hun eigen groep door te schuiven én naar het volgende, juiste spel, door te schuiven. Dit hebben we telkens stap voor stap moeten uitleggen. We konden besluiten dat dit een vruchtbare dag was. De leerlingen hebben genoten van het spelend bezig zijn met wiskunde en van de andere leerkrachten kregen we tal van complimenten. Donderdag 26/04 Op 26 april vindt in Tanzania de nationale feestdag, Union Day, plaats. Jammer genoeg vieren ze deze dag niet op een speciale manier en is deze dag een gewone dag net als alle andere dagen. Alleen is er op deze dag geen school. Omdat het einde van onze stage begint te naderen, vonden we het een geschikte dag om op zoek te gaan naar souvenirs voor het thuisfront. Na een dagje ‘shoppen’ samen met teacher Elikana kwamen we thuis met een aantal kilo’s souvenirs. Als dat maar goed komt in de luchthaven… (ICOM 2.6) Vrijdag 27/04 In de voormiddag werkten we ons laatste deel van ons project rond zorg af. Class 3 heeft nog niet genoeg kennis van de ‘tijd’, waardoor we besloten dit onderwerp in ons hoekenwerk achterwege te laten. Ondanks onze lage verwachtingen rond de tafels, werden we door enkele leerlingen positief verrast. Het enige probleem was dat sommige leerlingen fouten zeiden en de andere leerlingen dit niet hadden gehoord, waardoor de leerlingen de fouten onthouden. Hier zullen we deze spellen aanpassen door gebruik te maken van zelfcorrectie, zo zouden ze telkens het juiste antwoord kunnen zien. Opvallend was dat class 3 geen enkele vragen meer had bij de verschillende spellen, in vergelijking met de andere klassen. Ze hadden heel goed geluisterd naar de uitleg van alle spellen. Daarnaast ging het doorschuiven van hoek naar hoek ook zeer goed hier. We waren aangenaam verrast van class 3 en gaven dit ook mee aan de leerlingen én de vakleerkracht. We kunnen concluderen over ons tweede project dat de tafels beter gekend zijn dan voor de paasvakantie, maar dat blijvende herhaling nodig is. Onze reflectie/conclusie gaven we mee met de verantwoordelijke van wiskunde (ICOM 2.6). Teacher Elikana vertelde ons dat hij zeker meer aandacht zal geven aan de tafels en het kloklezen. Zeker nu het mogelijk is om dit op spelenderwijze te herhalen. Daarnaast merkten we dat class IV en V moeite hadden om de spellen te onthouden. Hiervoor zullen we kaarten voorzien zodat de leerlingen dit nog eens kort kunnen lezen voor ze het spel spelen (ICOM 4.4). Hier hadden we niet genoeg over nagedacht. We kunnen met trots zeggen dat dit project zeker geslaagd is. Zaterdag 28/04 en zondag 29/04 Op zaterdag trokken we voor onze laatste uitstap hier in Tanzania naar de Kinukamori watervallen. Deze watervallen zijn genoemd naar een vrouw die werd opgelegd door haar ouders om te trouwen met een man, terwijl zij haar hart verloren had aan een andere man. Daarom besloot ze het om het op een lopen te zeten. Wanneer ze plots aan de watervallen terechtkwam, stond ze oog in oog met een cheeta en stond ze voor een dilemma: ofwel opgegeten worden door een cheeta of springen in de watervallen. Ze koos voor de tweede optie en overleed in de watervallen. We stonden versteld van dit prachtige verhaal en deze prachtige natuur. Het werd al snel een natter tripje dan dat we verwacht hadden, maar genoten met volle teugen van ons dagje. (ICOM 2.5) Zondag brachten we de dag door achter onze computer en werkten we voor school. Hé het is oké: - om je broek op te sloven, zodat ze niet nat wordt en dan in het water te vallen. - om 6 kg aan souvenirs te kopen. - om 5 kg te verdikken op drie maand. - om zelf voor konda spelen. |
Maandag 16/04
Voor de eerste dag van de week vlogen we er al onmiddellijk in. We zetten onze lessenreeks in vocational skills rond afval verder met het experimenteren rond de opbouw van een robot. De creatievelingen slaagden erin om met het afval mooie resultaten naar voor te brengen. Na het experimenteren vroegen we aan de leerlingen om een schets te maken van de grote robot die we uiteindelijk zouden maken. Er was een groep die het hoofd tekende, een andere groep de romp en de laatste groep de benen. Toen we het eindresultaat klassikaal bekeken, bleek dit voor hen een moeilijke opdracht te zijn, doordat ze zich teveel focusten op het menselijke lichaam en een standaard robot. We vertelden hen dat ze veel verder mogen denken, dat het hoofd van de robot niet een standaard cornflakes doos moest zijn. Deze les was alweer voorbij voor we het wisten, de aanpassingen zullen voor de volgende les zijn. Na deze les hadden we nog een gesprek met teacher Richard. Hij vertelde ons dat hij onze creativiteit tijdens de lessen geweldig vindt. Wij vertelden hem dat we zijn aanwezigheid tijdens onze lessen enorm appreciëren. Hij is één van de weinige leerkrachten die al onze lessen bijwoont en ons vragen stelt omtrent onze lesmethodes. Ook zei hij dat hij het fantastisch vond dat de leerlingen altijd zo enthousiast waren in onze lessen. Desondanks teacher Richard met een theorie afkwam. Hij zei dat er in een klas van 100 leerlingen er altijd 15 leerlingen je vriend zullen zijn, 15 leerlingen zullen je haten zonder dat je iets doet en 70 leerlingen maken de keuze aan de hand van hoe je lesgeeft. We stonden hier allebei echt versteld van het feit hoe realistisch de kijk van teacher Richard is. In onze maatschappij wil iedereen altijd graag gezien worden, wat uiteindelijk totaal niet realistisch is. (ICOM 3.3) Dinsdag 17/04 We startten deze zonnige dinsdag in class 3 met een les social studies. De les bestond uit heel wat oefeningen met moeilijke woorden rond het thema ‘cultuur’. Zoals we in België gewoon zijn, stellen de leerlingen spontaan vragen over woorden of leerstof indien ze iets niet begrijpen. Dit verloopt in Tanzania helemaal anders, doordat de leerlingen dit helemaal niet gewoon zijn. Hier schamen de leerlingen zich om een vraag te stellen en zijn ze bang zijn om geslagen te worden. Toen de leerlingen bezig waren aan een individuele oefening, zagen we sommige leerlingen wat rondkijken. Wanneer ik vroeg aan de leerlingen of ze alle woorden begrepen, knikten ze allemaal volmondig ja. Wij hadden er onze twijfels aan, maar lieten de leerlingen de oefening maken. Tijdens de klassikale verbetering bleek dat meer dan de helft van de klas een hele hoop woorden niet begreep, maar geen uitleg durfde vragen. We maakten hen duidelijk dat het belangrijk is om uitleg te vragen, indien ze iets niet begrijpen en dat dit geen zonde is. (ICOM 2.5 en 5.3) In de namiddag gaf ik een wetenschapsles in class 3 rond het thema ‘sound’. Wanneer ik de vakleerkracht voor de les tegenkwam, vertelde ik hem dat ik het gevoel had dat deze leerstof te hoog gegrepen was voor leerlingen van 8 tot 9 jaar. Hij wist mij te vertellen dat de handboeken sinds twee jaar veranderd zijn en dat de thema’s erg moeilijk zijn voor de leerlingen. Om de leerstof goed onder de knie te krijgen is herhaling van de leerstof een must. Daarom paste ik mijn gemaakte les aan en gaf ik een herhaling van de vorige les. (ICOM 2.2) Woensdag 18/04 Op woensdagnamiddag stond onze afvalrobot normaalgezien op ons te wachten, maar wanneer we de klas binnenkwamen, zagen we dat de klas van class 6 leeg was. Teacher Maria wist ons te vertellen dat de leerlingen bezig waren met de opname van een radiogesprek. Doordat onze les maar 40 minuten duurde en de leerlingen nog maar net gestart waren met het gesprek, viel onze les in het water. Hopelijk kunnen we volgende week onze robot afwerken, zodat we onze lessenreeks in schoonheid kunnen afsluiten. Toen plots ook teacher Richard in de klas binnenkwam, volgde er al snel een discussie rond Tanzania en België. Het was vooral teacher Richard die ons vragen stelde over verschillende onderwerpen: de werkgesteldheid, de religie, het huwelijk, de welgesteldheid… Er waren toch een aantal uitspraken van teacher Richard die mij bijbleven. Hij dacht dat alle inwoners van België beschikten over een job en er niemand op straat leefde. We probeerden zijn gedachtegang toch een beetje bij te stellen door hem wat meer te vertellen over het systeem in België. Al snel kwam er een vraag over religie namelijk rond het homohuwelijk. We schrokken niet van deze vraag, omdat teacher Richard een priester is en hij al verschillende keren vragen stelde over religie in België. In Tanzania is het homohuwelijk strikt verboden en kunnen de inwoners gestraft worden voor het uiten van deze geaardheid. We vertelden hem dat het in België totaal geen probleem is om een andere geaardheid te hebben en dat het mogelijk is om met iemand van hetzelfde geslacht over ’t straat te lopen én zelfs te trouwen. Teacher Maria reageerde hierop dat zelfs de Paus homohuwelijken aanvaardt. Alhoewel we het gevoel hadden dat teacher Maria het ook niet echt had voor homohuwelijken, schrok ik van haar uitspraak. Teacher Richard kon zijn oren niet geloven en daarom besloten Dieter en ik om hier niet verder op in te gaan. Het leek ons onmogelijk om zijn denkwijze aan te passen en gelukkig voor ons werden we gered door de schoolbel. Donderdag 19/04 Al enkele dagen heerst een vreemde sfeer in Peace. Vooral headteacher Nickson gedraagt zich wat anders sinds de paasvakantie. Hierop gingen we de eerste week nog niet in, maar sinds woensdag merkten we dat hij stiller en afstandelijker is tegenover ons. Donderdagochtend verdween hij plots van school en hoorden we enkele verhalen rond hem op school. Deze verhalen lieten we in het midden, tot we aan hem enkele vragen konden stellen. Na deze speculaties ging ik over tot het lesgeven in class 3. Voor de les Engels had ik een les uitgewerkt waarin we het spel ‘Wie is het?’ zouden spelen. Ter voorbereiding van het spel, maakten de leerlingen visitekaartjes met een aantal standaard kenmerken van zichzelf: naam, aantal broers en/of zussen, favoriete sport/gerecht... Aan de hand van dit spel kon ik testen wat de leerlingen van elkaar al wisten en kon ik zelf de leerlingen nog diepgaander leren kennen. Tijdens het spel ondervond ik dat de leerlingen het moeilijk hadden met het stellen van ja/nee vragen, dus besloot ik hierbij eventjes stil te staan. Plots moest ik mijn les stil leggen, doordat mijn klas aan de beurt was voor het innemen van medicatie tegen wormen. Na dit ‘tussendoortje’ zette ik mijn les verder, althans waren de leerlingen eventjes hun concentratie verloren. Maar wanneer ik dacht dat ik alles gezien had, stormde Dieter plots mijn klas binnen. Hij vertelde mij dat ik dringend moest komen, omdat er een leerling (Simon) van class 4 toegekomen was op school en niet meer bewoog. Ik liet alles vallen waarmee ik bezig was en ging met hem mee. In paniek stonden we, samen met een priester, rond de leerling en probeerden we hem wakker te maken. Onze moeite was tevergeefs, hij gaf geen kick. Wij waren erg in paniek en wouden Simon naar het ziekenhuis brengen, in tegenstelling tot de andere leerkrachten die opvallend rustig waren. We vroegen aan hen of zij wisten wat er aan de hand was. Teacher Elikana vertelde ons dat de ouders van Simon niet willen dat hij naar school gaat en er daarvoor gezorgd hebben dat hij in een diepe slaap terecht kwam. Van zodra hij de schoolpoort binnen kwam, viel hij in slaap. Dieter en ik stonden met grote ogen naar teacher Elikana te kijken: wat is er hier gaande?! Toen plots de priester ons toesprak en vertelde dat hij de duivel ging uitdrijven, werden we helemaal van onze stoel geblazen. Oké een duiveluitdrijving in de films, daar kunnen we mee leven, maar dit ging ons petje te boven. Omdat de mensen op school zodanig rustig bleven bij de situatie, probeerden we ons open te stellen en gaven we de priester een kans. Na anderhalf uur werd Simon plots wakker… Hij wist zelf van niets meer en ging gewoon naar zijn klas. Hierover hebben we onze eigen mening, maar dit is toch iets dat we nooit zullen vergeten. (ICOM 2.3 en 2.9) Met deze gebeurtenis die nog op onze maag lag , zetten we in de namiddag ons schilderproject verder. We kozen ervoor om de band tussen de leerkrachten in kaart te brengen aan de hand van een centrale muur in Peace. Deze band moest weergegeven worden in één krachtige en opvallende tekening, met daaronder alle handen van de medewerkers. Eén voor één kwamen de leerkrachten om hun hand in het rood te verven, onder elke handafdruk schreven we de namen. We begonnen met de belangrijkste persoon in Peace, Mama Mkwayu. Daarna volgden de andere leerkrachten, de klusjesman en de poetsvrouw. Met deze tekening willen we het samenwerken in team in beeld zetten. (ICOM 4.2) Donderdagavond hadden we nog steeds niets gehoord van headteacher Nickson, we hoopten hem vrijdag op school te ontmoeten. Vrijdag 20/04 Niets bleek minder waar, toen we ’s ochtends op school aankwamen was er geen spoor van hem op school te bespeuren. Zelfs teacher Maria (zijn vrouw) en kinderen waren niet aanwezig op school. Na alle verhalen rond het feit dat Nickson een affaire zou hebben met teacher Betty van class 2, wouden we hier toch het fijne van weten. We gingen onmiddellijk naar Mama Mkwayu. Zij vertelde ons dat ze totaal niet weet wat waar of niet waar is rond deze roddels. Zij wist niet wat ze hoorde toen deze verhalen aan het licht kwamen, zijzelf had nog nooit iets opgemerkt. Het enige vreemde was dat zowel teacher Nickson, als teacher Maria hun telefoon niet opnamen toen Mama, teacher Elikana en wij belden. We waren toch wat bezorgd en begonnen te twijfelen aan Nickson, zeker toen Mama vertelde dat ze denkt dat Nickson ander werk had gevonden in Moshi. Dit waren nog meer speculaties die we eter met een korreltje zout namen. Na de toch wel intense gesprekken met Mama rond Nickson, begonnen we aan onze didactische tekeningen op de buitenmuren in school. De leerlingen van class 7 hadden gisteren al enkele wetenschappelijke tekeningen getekend met potlood, daarnaast startten wij met het honderdveld, de breukenladder én de verschillende wiskundige figuren. Teacher Elikana (klasleerkracht van class 7) nam de verantwoordelijkheid op zich om de wetenschapstekeningen te schilderen, plots hielpen ook de leerlingen van class 7 (ICOM 4.2). In vergelijking met hun tekeningen in potlood, viel het schilderen wat tegen. We lieten teacher Elikana dan ook weten dat we het enorm appreciëren dat de leerlingen zich zo inzetten, maar we toch liever zelf willen schilderen, samen met hem. We hoopten ook om onze ‘teach-peace-muur’ af te werken, maar Nickson en Maria kwamen maar niet opdagen. We besloten dan maar om Nickson zelf op te bellen (2.3), ook hier nam hij de telefoon niet op. Na enkele heen-en-weer-berichtjes vertelde Nickson ons dat hij niet meer zal terugkomen naar Peace, hij én teacher Maria hadden dus ontslag genomen. Dieter en ik schrokken ons dood toen we dit lazen, we vroegen onmiddellijk om meer uitleg. Dit was hij ons wel verschuldigd vonden we, dit kon hij ons niet langs de telefoon vertellen. Hij zou ons terugbellen om een moment af te spreken waarop we elkaar konden zien. Doordat we Mama enorm appreciëren én zij hier nog niet van op de hoogte was, belden we haar direct op. Ze schrok hier enorm van het negatieve gedrag van Nickson, want hij was als headteacher plots verdwenen zonder enige uitleg. Zaterdag 21/04 en zondag 22/04 We eindigden deze niet zo positieve, bijzondere week dus ook met een slecht gevoel. Dieter en ik vertrouwden Nickson voor een grote twee maanden, we vertelden alles aan hem. Plots was dit allemaal verdwenen… De andere studenten probeerden ons tijdens het weekend toch wat op te beuren. Ondanks het mindere gevoel werd het weekend al snel schoolgericht. We startten met het uitschrijven van onze projecten en vervolledigden onze situatieanalyse. Zaterdagavond werden we uitgenodigd bij Katlijn, een Belgische vriendin van mij die verloofd is met een Tanzaniaan. We maakten er een gezellige tapasavond van! Ook zondag stond er bezoek gepland, deze keer hadden wij enkele leerkrachten en directie uitgenodigd vanuit onze drie scholen. De grootste reden van dit etentje was om met z'n allen samen te zijn voor onze laatste dagen hier in Tanzania. We bakten pannenkoeken en lieten hen zo kennismaken met een gerecht van bij ons. Het was een gezellig samen zijn en het was leuk om de andere leerkrachten en directie nog eens te ontmoeten (ICOM 4.2). |
Maandag 09/04
We hebben een top-vakantie achter de rug, maar nu is het tijd om terug aan de slag te gaan en terug naar onze stageschool af te zakken. Na de middag verwachtten we bezoek van mijn gezin. Er stond voor hen een heerlijke uitgebreide lunch te wachten in het bureau van de school. Zoals altijd was er eten bereid op z’n Tanzaniaans en voor de kleine etertjes onder ons was dit veel te veel. Nadat we onze buikjes rond gegeten hadden, was het tijd voor een rondleiding op onze school. Deze rondleiding namen Dieter en ik maar al te graag op ons, om op deze manier de trots voor onze school extra in de kijker te zetten. (ICOM 4.3) Elke klas had een dansje of een liedje voorbereid om mijn gezin te verwelkomen. Een geluk voor ons, want wij kenden al heel wat danspassen, waardoor we onze dansbenen nog eens konden bovenhalen. Tot slot sprak de directrice mijn ouders en zussen toe. Ze vertelde hoe blij ze was om ons hier als stagiair op school te hebben. Voor ons was dit geweldig om dit te horen en zeker omdat ze dit nog nooit eerder tegen ons gezegd had. Het verbaasde mij ook dat ze zo open stond om mijn gezin zomaar te laten langskomen op school. De tijd vloog voorbij, want plots rinkelde de laatste bel al, tijd om naar huis te gaan. Dinsdag 10/04 Tijdens de les social studies in class 3 werd het ons duidelijk dat de leerlingen het heel moeilijk hebben met inzichtoefeningen. Dit merkten we toen we een oefening gaven waar de woorden achterstevoren waren geschreven. Ik gaf dezelfde oefening in het 2e leerjaar in België. De bedoeling was dat de leerlingen de antwoorden zochten door de woorden terug om te draaien (vb. noigiler – religion). Toen na 10 minuten er nog niemand, de leerkracht inclusief, de oplossing had gevonden, besloten we om een tip te geven. Na de tip gaven we zelfs de oplossing van één woord in de hoop dat de leerlingen de link naar de andere oefeningen zouden maken, maar slechts een aantal leerlingen slaagden erin om de oplossingen individueel te vinden. Als ik dit vergelijk met de klaspraktijk in België, kan ik besluiten dat er op het vlak van taalkundig inzicht er zich een groot verschil voordoet. (ICOM 5.3) Toen we ’s avonds terug thuis kwamen, was er geen elektriciteit. Dit incident was ons al niet meer vreemd, want het gebeurt hier dikwijls dat de elektriciteit er eventjes de brui aan geeft. Maar deze keer werd het ons al onmiddellijk duidelijk dat er meer aan de hand was. Wanneer we de kranen opendraaiden en zagen dat er geen water uitkwam, werd het een heel ander verhaal. We belden naar onze huisbaas en hij vertelde ons dat de helft van de stad zonder water zat, waarschijnlijk door een gesprongen leiding. We hoopten dat het probleem snel opgelost zou worden, zodat we onze basisbehoeften terug hadden. Woensdag 11/04 In vocational skills in class 6 startten we vandaag met een lessenreeks rond afval. De eerste les bestond uit het ‘verdienen’ van afval aan de hand van een estafette met creatieve opdrachten. Deze opdrachten bestonden uit: het lopen per twee met een ballon tussen de buik, wandelen met een lepel en een ei in de mond zonder dat het ei valt, een kleurencode onthouden… We zagen al snel dat de leerlingen enorm competitief waren en ze enthousiast gingen voor hun doel: zo veel mogelijk afval verzamelen. Het enthousiasme van de leerlingen zorgde ervoor dat er andere leerkrachten werden wakker geschud en een kijkje kwamen nemen naar het estafettegebeuren. Door dit publiek werd de druk op de schouders van de leerlingen nog groter. Na de les feliciteerde de vakleerkracht ons met deze les en vroeg hij of we het zagen zitten om deze werkvormen uit te schrijven op papier. We vertelden hem dat deze werkvorm kan gebruikt worden voor elke leeftijd en we hem de nodige info omtrent deze werkvorm beslist zouden achter te laten. (ICOM 4.3 en 4.6) Donderdag 12/04 en vrijdag 13/04 De laatste twee dagen van de week werkten we vooral verder aan ons project. Donderdagnamiddag schilderden we de muren van class 1 en 2 en vrijdagnamiddag sloten we ons eerste deel van het project af met het schilderen van de muur van baby class. Ons tweede deel van ons project bestaat uit het tekenen van didactische tekeningen, wetenschappelijke en wiskundige figuren, op de buitenmuren. In elke klas zijn er wel al verschillende zelf-getekende posters aanwezig, maar omdat deze niet overeenkomen met de leeftijd en leerstof van de leerlingen in de klas, besloten we om deze tekeningen op de buitenmuur te maken. Voordat we deze didactische figuren konden schilderen, moesten we deze eerst tekenen. Hiervoor schakelden we de hulp van de tekentalenten uit class 7 in. Al snel stonden er heel wat nuttige wetenschappelijke tekeningen op de muren waaronder het hart, de longen, de nieren. Tot slot schilderden Dieter en ik naast de toiletten de typische WC-mannetjes op de muren. Volgende week starten we met het schilderen van de wetenschapsfiguren en het tekenen van de wiskundige figuren. (ICOM 4.1 en 4.6) Vrijdagavond waren Dieter en ik samen met de overige leden van mijn gezin uitgenodigd bij onze directrice voor een diner. De zoon van de directrice, mister Su, was ook aanwezig samen met zijn vrouw en dochter. We voelden ons erg vereerd dat we uitgenodigd werden bij mama Mkwayu thuis. Het eten was overheerlijk, maar misschien werden onze Belgische maagjes alweer overschat. Na het eten wisselden we nog een aantal gelijkenissen en verschillen uit tussen Tanzania en België. We hadden een gesprek over het hoger onderwijs in België dat zo verschillend is met het hoger onderwijs hier. Plots kwam er ter sprake dat mama Mkwayu eigenlijk ook een chemieleerkracht is, hiervan stonden we even versteld, want dit hadden we totaal niet verwacht van haar. Tijdens de verschillende gesprekken, verbaasde het ons dat mister Su, die op school nogal aan de stille kant is, hier enthousiast deel nam aan de gesprekken. Voor we het goed en wel beseften, was de avond om. We eindigden de avond met een leuke groepsfoto en namen afscheid. (ICOM 2.5 en 2.7) Zaterdag 14/04 en zondag 15/04 In het weekend deden we heel wat schoolwerk en gingen we nog eens gaan karten. We sloten ons weekend af met een cinemabezoekje. Hé het is oké: - om midden op de straat groenten te verkopen, omdat alles mag als het donker is. - om af te kijken tijdens je examen met je schrift op je schoot. - om hesp in je toiletzak te steken. - om weg te lopen van hyena's (eigenlijk niet). - om een tattoo te laten zetten in Tanzania. - om gratis op hotel te gaan. - om 10 leeuwen rond je auto te hebben. |
Maandag 19/03
Vandaag starten de ‘midterm examinations’. Elke klas zal van maandag tot woensdag verschillende testen afleggen van al hun vakken. Op maandag werd het mij al snel duidelijk dat de leerlingen niet beseffen wat het woord ‘examen’ juist inhoudt. Heel wat leerlingen in klas 3 vinden het normaal om samen te werken en gewoon af te kijken. Wanneer een leerling hier betrapt wordt op spieken, mag hij/zij gewoon verder werken aan het examen, maar worden er wel een aantal punten afgetrokken. Dit is een groot verschil met België, want in België wordt je examen/test afgenomen en krijg je zonder tegenspreken een nul. Een ander verschil is dat de leerlingen hier soms met drie aan één bank zitten en er geen tussenschotten geplaatst worden, wat het spieken natuurlijk een stuk gemakkelijker maakt. Omdat ze in klas 3 met twee of drie leerlingen aan één bank zitten, besloot ik om boekentassen te plaatsen tussen de leerlingen in de hoop dat dit het spieken wat zou verminderen. (ICOM 5.3) Even een schets van een toch wel ‘grappig’ voorval in klas 3: toen de leerlingen een examen aan het maken waren voor het vak ‘civics and moral’ werd er een leerling gestraft omdat hij aan het praten was. Hij moest met zijn gezicht tegen onze ‘net nieuw geverfde muur’ staan. De juf betrapte hem op het feit dat hij verf van de muur aan het krabben was. Nu ja, het ‘grappige’ van het verhaal is dat het vak ‘civics and moral’ gaat over ‘respect hebben voor het materiaal en elkaar’. De leerkracht gaf de leerling een flinke uitbrander en vertelde hem dat hij totaal geen respect had. Dinsdag 20/03 Op dinsdag observeerde Dieter in klas 5 en ik in klas 3. In klas 5 waren er echter een aantal complicaties: de leerlingen testten alle mogelijke wegen uit om te kunnen spieken tijdens de examens. Wanneer Dieter verschillende kleine papiertjes op de grond vond en zelfs een leerling betrapte met een handboek op haar schoot, was de maat vol. We gingen een gesprek aan met headteacher Nickson en vertelden wat er gaande was. Hij vond, net als ons, dat het spieken niet door de beugel kon en besloot een preek te geven in klas 5. De leerlingen die gespiekt hadden, moesten een opstel schrijven waarin ze zich verontschuldigden voor het spieken. Dit was al een stap in de goede richting, maar we zouden ervoor zorgen dat er vanaf morgen niemand meer zou spieken. (ICOM 4.2) Wanneer ik dinsdagnamiddag in klas 6 het examen Frans bekeek, trok ik mijn ogen open. Het examen stond vol met schrijffouten. Dit kon ik niet zomaar aan mij laten voorbijgaan, dus deed ik een poging tot verbeteren van het examen en toonde ik het aan de leerkracht. Hij vertelde mij dat hij het examen had geschreven op papier, maar dat hij het niet had getypt. Blijkbaar komt de Franse leerkracht uit Kongo, maar heeft hij geen diploma Frans. Hij is de enigste op school die een beetje Frans kan, dus de andere leerkrachten vertrouwen hem blindelings. (ICOM 2.9) Woensdag 21/03 Op woensdag stond de laatste observatiedag gepland en kregen wij de kans om in de voormiddag ons tafelexamen af te nemen in de klassen 3 tot en met 7. Elke klas kreeg 20 maaltafels die ze moesten invullen in een bepaalde tijdspanne, afgestemd op hun leeftijd. Doordat de klassen 3 en 4 het systeem van de maaltafeltesten al gewoon waren, verliep de afname van de testen vlot. De andere drie klassen hadden wat meer uitleg nodig, maar ook zij deden hun uiterste best om de test goed te voltooien. Het verbeteren liep vlot, maar wanneer we plots stokslagen hoorden vanuit het bureau naast ons, werden we wakker geschud. De link met de preek van gisteren van headteacher Nickson voor de spiekers uit klas 5, werd al snel gelegd. Er schoten verschillende vragen door ons hoofd: ‘Zouden de spiekers geslagen worden?’, ‘Waarom vertelt er ons niemand iets over dit gebeuren?’, ‘Is dit onze fout?’. Toen we verschillende leerlingen al huilend het bureau zagen verlaten, was ons geduld op. We gingen het bureau binnen en vroegen aan teacher Phillemon wat er gaande was. Hij vertelde ons dat de leerlingen aan het huilen waren, omdat ze een brief mee zouden kregen naar huis over dit ‘spiekincident’. Bij deze uitleg, stelden we ons toch een aantal vragen, maar omdat headteacher Nickson eventjes weg was uit school, besloten we ons koest te houden en te wachten op het moment dat hij terug zou zijn. Het moment waarop headteacher Nickson de school opnieuw betrad, vlogen we ernaartoe om ons verhaal te doen. Doordat hij helemaal niet op de hoogte was van dit incident, moest hij eerst nog praten met teacher Phillemon. Daarna hadden we een lang gesprek samen met teacher Fillemon en headteacher Nickson. We vertelden hen dat we het niet leuk vonden dat teacher Fillemon niet eerlijk was tegen ons, terwijl wij altijd proberen zo eerlijk mogelijk te zijn. (ICOM 2.1) De leerlingen werden wel degelijk geslagen als gevolg van het spieken. De dochter van de financieel directeur op school was één van de spiekers en daardoor besloot hij het hef in handen te nemen en zijn eigen dochter te straffen. Teacher Fillemon vond dat we alle leerlingen over dezelfde kam moesten scheren, dus kregen de andere leerlingen dezelfde straf toegekend. Dieter en ik konden onze oren niet geloven. We waren er echt van aangedaan en voelden ons schuldig, dat de leerlingen gestraft werden op een manier dat we helemaal niet wouden en we hierin niets van inspraak gekregen hadden. Headteacher Nickson zag dat we inzaten met dit voorval en is zelf helemaal geen voorstander van dit soort straffen, dus besloot hij een spoedmeeting na school te houden samen met de andere leerkrachten rond het onderwerp ‘spieken’. Na tientallen verontschuldigingen van headteacher Nickson, konden we ons verbeteren verderzetten. We konden besluiten dat klas 3 de extra aandacht rond de maaltafels nog verder kon gebruiken. Dit wil niet zeggen dat we de andere klassen zomaar links zullen laten liggen omtrent dit onderwerp. We merkten in het algemeen op dat een opfrissing van de maaltafels in alle klassen niet overbodig is. Tijdens de meeting na school kreeg iedereen de kans om elk om de beurt zijn mening te vertellen, maar van een echte discussie was hier jammer genoeg geen sprake. Concrete besluiten kwamen er niet uit de bus, maar er werden wel al een aantal alternatieven besproken. (ICOM 4.5) Donderdag 22/02 Donderdag kregen de leerkrachten de tijd om alle examens te verbeteren en deze te overlopen samen met de leerlingen. De leerlingen kregen de kans om vragen te stellen, indien ze een oplossing niet begrepen. Vrijdag 23/03 Vrijdag was de laatste dag vooraleer de paasvakantie van start ging én tevens het einde van de examenweek, dus er was een reden tot feest! Alle leerlingen mochten verschillende snacks van thuis meenemen naar de klas en hielden een kleine classparty. De leerlingen werden op deze speciale dag vrijgesteld voor het dragen van hun uniform en ruilden dit in voor hun vrijetijdskledij. Rond 11 uur verzamelden alle leerlingen op het schoolplein voor een kort spektakel georganiseerd door de verschillende klassen. Alle klassen hadden een liedje of een dansje voorbereid. Tot slot werden we uitgedaagd door de leerlingen om met alle leerlingen de stoelendans te dansen. Dieter en ik deden er alles aan om de strijd te winnen. Uiteindelijk werd Dieter verkozen tot de beste stoelendanser van de Peace School. Na al dat dansen was het eindelijk tijd voor de leerlingen om de vakantie in te zetten. Wij brachten na school samen met headteacher Nickson een bezoek aan de ‘Maasai shop’. We kochten allemaal een mooi Maasaikleed, zodat we ons nog meer konden integreren in de cultuur. De reacties van de bevolking waren alleszins heel positief! (ICOM 2.5) Zaterdag 24/03 en zondag 25/03 Op zaterdag zetten we onze vakantie goed in met een plonsje in het zwembad van Onsea, een hotel in Moshono. ’s Avonds zakten we af naar de plaatselijke club ‘Le Patio’. Zondag werden we uitgenodigd door Elkana, een leerkracht en tevens onze goede vriend uit de Peace School, voor een etentje bij zijn thuis. We werden hartelijk onthaald door zijn vrouw en vier kinderen. |
Maandag 12/03
New Monday, new week, new goals. Klas 3 is een klas met pit, heel veel pit. Ik besloot de klas onder handen te nemen en een beloningssysteem te introduceren. De leerlingen kregen van mij allemaal een parelkoord. Wanneer ze goed meedoen in mijn les en stil zijn, kunnen ze een parel verdienen. Ze kunnen natuurlijk ook parels verliezen wanneer ze te luidruchtig zijn en niet doen wat er van hen verlangd wordt. Vol goede hoop, legde ik het systeem aan de leerlingen uit. De leerlingen werkten een hele dag enthousiast mee, waardoor er heel wat parels verdiend werden. Tijdens de tea-time werden we alweer verwend met heerlijke mandazi. Dit soort lekkernij is vergelijkbaar met oliebollen in België. In de namiddag hadden Dieter en ik het idee om een contractwerk te doen in de les Engels in klas 3. Wat we eventjes vergeten waren, was dat klas 3 geen klas is om zonder handschoenen aan te pakken. We legden de werking, wat voor hen nieuw was, van het contractwerk met handen en voeten uit, zodat de leerlingen uiteindelijk zelfstandig aan het werk konden. Na het contractwerk in klas 3, verplaatsten we ons naar klas 6. Daar introduceerden we de werkvorm hoekenwerk. We lieten de leerlingen kennismaken met heel wat nieuwe spelletjes zoals: mikado, memory, tangrams, puzzels en pantomime. De leerlingen konden niet wachten om te starten en genoten met volle teugen. Dinsdag 13/03 Hoewel ik gisteren met volle moed in mijn nieuw beloningssysteem stapte, kwam er vandaag al een einde aan het systeem. Wanneer ik ’s morgens samen met Dieter in klas 3 toekwam, bleek dat de helft van de leerlingen hun parelkoord al verloren waren. Het feit dat ik al mijn werk in het systeem gestoken had en ik het systeem dus niet meer zou kunnen verder zetten, was echt teleurstellend. (ICOM 2.3) Sommige leerlingen vertelden mij dat er iemand van klas 2 de koorden met de parels gestolen zou hebben. Omdat ik meer duidelijkheid wou, trok ik samen met deze leerlingen naar klas 2, waar de leerlingen het probleem uitlegden aan de klasleerkracht. Zij discussieerde met de leerlingen in het Swahilli, waardoor ik er niets van begreep. De leerlingen zijn verplicht om hier op school altijd in het Engels te spreken, dus vond ik het wat raar dat een discussie dan plots wel in het Swahilli mocht gedaan worden. Ik stapte naar headteacher Nickson om mijn visie op dit voorval uit te leggen. (ICOM 3.2) Hij vertelde mij dat de leerlingen elke dag getraind moeten worden en je het respect bij hen moet kweken. Dit zou een hele opgave worden, maar ik was niet van zin om op te geven. In de namiddag gaf ik nog een les wiskunde in klas 3, deze les liep helemaal uit de hand. De klasleerkracht was alweer niet aanwezig, waardoor ik alleen in de klas stond. Ik vroeg honderden keren om stilte, zette leerlingen buiten, maar ik werd precies alleen maar in mijn gezicht uitgelachen. Het was een vreselijke les en dit kon headteacher Nickson van mijn gezicht aflezen. Ik vertelde hem wat er op mijn lever lag en zei dat ik eventjes een break nodig had. Normaalgezien moet de vakverantwoordelijke leerkracht altijd aanwezig zijn tijdens een stageles, maar hier laten de leerkrachten ons te vaak alleen voor de klas staan. Woensdag 14/03 Na een dag als dinsdag, had ik op woensdag tijd nodig om mijn batterijen eventjes terug op te laden. Ik besloot, in overleg met teacher Nickson, om klas 3 een dagje links te laten liggen en samen met Dieter les te geven in de andere klassen. In klas 6 gaven we een les vocational skills. We leerden de leerlingen een vlinder maken uit origamipapiertjes. De vakverantwoordelijke, teacher Richard, zette hem tussen de leerlingen en wou de aanbreng meevolgen. Hij is heel leergierig en super enthousiast, wat ervoor zorgde dat ik mijn motivatie stilletjes aan terug begon te krijgen. Donderdag 15/03 Op donderdag ging ik met een klein hartje terug naar klas 3. De eerste les van de dag stond er een luisterles Engels gepland. Ja je hoort het goed, luisteren in klas 3, het is duidelijk een vaardigheid waar er in deze klas aan gewerkt kan worden. Teacher Richard geeft Engels in deze klas en was deze les ook aanwezig. Dit zorgde voor rust bij mezelf en gaf mij het gevoel dat ik er deze keer niet alleen voor stond. Hij vroeg een aantal keren stilte aan de klas en zei dat ze moesten luisteren naar mij. Ik was blij dat alles stilletjes aan terug op zijn plooien kwam. (ICOM 2.3) Vrijdag 16/03 Op vrijdag werden we geconfronteerd met het feit dat het regenseizoen stilletjes aan van start gaat. Sommige ramen in de klassen kunnen niet meer gesloten worden, waardoor het binnen regent. Ik hou wel van een beetje afkoeling in deze warme dagen, maar de regen mag voor mijn part toch wel achterwege blijven. In de namiddag zouden we normaalgezien verven, maar door de vochtigheid besloten we om een weekje over te slaan. Zaterdag 17/03 en zondag 18/03 Zaterdagnamiddag brachten we een bezoekje aan het plaatselijke weeshuis Samaritan. Het weeshuis ligt op 10 minuten wandelen van ons huis. Hier verblijven er een aantal kinderen die ook les volgen op de Peace School. Het zonnetje lachte ons toe, net zoals de kinderen. Terwijl de jongens voetbalden, maakte ik met de andere kinderen kettingen en armbandjes. Het was geweldig om de kinderen plezier te zien beleven, hoe hard hun situatie ook is. (ICOM 3.4) Op zondag profiteerden we ervan om eens goed uit te slapen en gingen we naar de bioscoop in de Aimmall (een shoppingscentrum in de buurt). |
Maandag 05/03
Met het fantastische weekend in ons achterhoofd, begonnen we aan een nieuwe schoolweek. Door een aantal redenen (een niet zo boterende relatie met de klasleerkracht van klas één, het Engels van de leerlingen uit klas één dat niet zo goed is, de vele stokslagen die worden uitgedeeld…) besloten Dieter en ik, in samenspraak met de directie, om onze stageplanning aan te passen. We startten deze week dus met een nieuwe lei. (ICOM 2.2) Dieter zal vooral lesgeven in klas vier en vijf en ik in klas drie. Daarnaast zullen we ook een aantal co-teaching lessen geven. Doordat het wetenschapsniveau hier op niveau secundair is, zal dit een grote uitdaging worden voor ons om deze lessen te geven. Klas drie bestaat uit 30 leerlingen, wat op zich nog goed meevalt. Ik maakte naamkaartjes voor hen, zodat ik de soms wel moeilijke namen van de leerlingen snel zal onthouden. Het viel mij al onmiddellijk op dat de leerlingen de waarde ‘respect’ nog niet zo goed kenden. De naamkaartjes waren na één dag bij de meeste leerlingen al stuk of kwijtgespeeld. Ik probeerde hen dan ook duidelijk te maken dat dit voor mij geen pretje was om te zien dat mijn werk niet geapprecieerd werd. Tijdens mijn wiskundeles in klas drie merkte ik op dat de leerlingen de maaltafels totaal niet onder de knie hebben. Dieter merkte dit probleem ook op in klas vier. Om te kunnen cijferen is het belangrijk dat de leerlingen de maaltafels uit hun hoofd kennen. Daarom besloten we om een nieuw doel te stellen voor klas drie en vier: de maaltafels uit hun hoofd leren. We zullen vanaf woensdag de leerlingen dagelijks een test geven van de maaltafels. In de namiddag gaf ik samen met Dieter een les vocational skills in de zesde klas. Deze les is vergelijkbaar met de lessen muzische in België, alleen zijn de lessen hier soms meer toegespitst op de theorie in plaats van de praktijk. We probeerden met de klas een hand te tekenen in 3D. Dit nam echter veel meer tijd in dan we gedacht hadden, maar de leerlingen genoten van de muzische les. Woensdag 07/03 We hielden ons aan ons woord en onderwierpen de leerlingen van klas drie en vier aan hun eerste tafeltest. De leerlingen kregen 10 oefeningen voorgeschoteld waarvoor ze 5 minuten de tijd kregen. Zowel in klas drie als klas vier kregen we te maken met ‘spiekers’. We gingen hier direct op in en vertelden hen dat dit niet gedaan wordt tijdens een test. In klas drie testte ik de tafels één en twee. De resultaten waren in het algemeen naar behoren. Mijn les wetenschappen was een herhalingsles over het thema ‘energie’. Ik deed de herhaling aan de hand van een woordzoeker. Dit was een nieuwe werkvorm voor de leerlingen, dus nam het een tijdje in beslag voordat de leerlingen begrepen wat de bedoeling was. In mijn klas zit er ook een leerling, Jordan, die nu ongeveer twee maanden in de Peace school zit. Hij is afkomstig van een overheidsschool, waar de schooltaal Swahilli is en daardoor voor een grote aanpassing zorgt. Ik gebruik mijn handen en voeten om iets uit te leggen in het Engels, zodat hij toch iets kan begrijpen van mijn uitleg. Donderdag 08/03 Donderdagvoormiddag testten we in klas zes de werkvorm ‘hoekenwerk’ uit. Dit hoekenwerk bestond uit een aantal spelletjes: memory, mikado, tangrams, puzzels en pantomime. Eigenlijk dachten we dat de leerlingen al kennis hadden van een aantal spelletjes, wat uiteindelijk niet zo was. We verdeelden de leerlingen in een aantal groepjes en na 7 minuten lieten we de groepjes doorschuiven, waardoor alle leerlingen alle hoekjes eens konden uitproberen. De leerlingen, alsook de leerkrachten waren enorm enthousiast over dit hele gebeuren. In de namiddag trokken we opnieuw onze vuile kleren aan om, met de hulp van leerkracht Elikana, de muren van klas vijf en zes op te frissen met een nieuw likje verf. Vrijdag 09/03 Als tea-time op vrijdag kregen we, zoals elke dag, heerlijke thee voorgeschoteld. Omdat we Nickson verteld hadden dat we graag verschillende dingen uitproberen, kregen we als kleine snack bij de thee een paarse aardappel. Nou ja, laat ons zeggen dat we het geprobeerd hebben, maar het daarbij ook zullen laten. Na de break gaven Dieter en ik les in klas vijf. Een aantal leerlingen vroegen naar een stylo, die ze dan ook kregen van ons. Wanneer er andere leerlingen dit zagen, deden ze er alles aan om ook een nieuwe stylo te kunnen bemachtigen. Sommige leerlingen gingen tot het uiterste en maakten zelf hun eigen stylo stuk. Toen we dit zagen, werden we toch wel wat boos. We vertelden hen dat dit niet de normale gang van zaken is en dat ze niet mogen profiteren. In de namiddag stond klas drie op het schilderprogramma. De leerlingen hadden gekozen voor het kleur grijs, maar wanneer we de muur een eerste keer geschilderd hadden, vonden we dat het kleur niet veel optimisme uitstraalde. Daarom mengden we een aantal kleuren door elkaar, zodat we een vrolijker kleur bekwamen. Bij het afbellen van de lesdag, stond er al een zwarte streep op onze vers geverfde muur. Van dit tafereel werden we zelf niet echt vrolijk, dus besloten we Nickson hiervan op de hoogte te brengen. Hij vertelde dat hij de klas op maandag een bezoekje zou brengen en de leerlingen vertellen dat dit niet kon. Vrijdagavond gingen we naar Mulberry, een gezellige pub in het centrum. We genoten van de heerlijke cocktails en de zalige hapjes. Zaterdag 10/03 en zondag 11/03 Zaterdag werkten we de volledige dag voor school, zodat we op zondag wat konden genieten van ons weekend. Op zondag brachten we een bezoekje aan de Maasai market. We werden overspoeld door verscheidene souvenirs en konden onszelf niet in bedwang houden. Na heel wat afbieden en slenteren, verlieten we de markt met een aantal zakken vol hebbedingetjes. Hierna genoten we van een heerlijke stuk taart met koffie in het Africafé. Hé het is oké: - om op date te gaan in Tanzania. - om met 3 personen 9 euro te betalen voor een koningsmaal. - om zin te hebben in een lekkere biefstuk. - om zelf mee te spelen in het hoekenwerk, omdat je het zodanig leuk vindt. - om je uit te leven als een klein kind tijdens het schilderen. - om stiekem eten terug te leggen wanneer je iets niet lekker vindt. - om voor iedereen die je kent een souvenir te kopen. |
Maandag 26/02
Vanaf deze week testen we onze nieuwe stageplanning uit: Dieter zal vooral in klas twee staan en ik in klas één. (ICOM 2.2) Elke klas heeft een vaste klasleerkracht, hij/zij is verantwoordelijk voor de klas. In het eerste en tweede leerjaar geeft de klasleerkracht alle vakken, dit komt overeen met de rol van de leerkracht lager onderwijs in België. (ICOM 5.3) In het eerste leerjaar zitten de leerlingen met 40 leerlingen in één klas. Doordat de leerlingen met zoveel in één klas zitten, is het heel moeilijk voor de leerkracht om de leerlingen die extra aandacht nodig hebben, deze aandacht te kunnen geven. Glory is een meisje die helemaal achteraan in de klas zit. Tijdens onze observaties vorige week merkten we haar op terwijl ze wat doelloos rond haar zat te kijken wanneer iedereen de leerstof in het schrift aan het overschrijven was. Toen we vroegen waar haar schrift was, keek ze ons hulpeloos aan. Een andere leerling vertelde ons dat de leerkracht altijd in haar schrift schrijft, omdat Glory zelf niet kan schrijven en lezen. We bekeken haar schrift en zagen dat dit bestond uit wat korte en lange lijnen, afgewisseld met een aantal woorden geschreven door de juf. Dit konden we niet zomaar negeren en gingen met dit probleem naar de headteacher Nickson. Hij vertelde ons dat Glory één jaar langer in de kleuterklas gezeten heeft, omdat ze vonden dat ze nog niet rijp was voor het eerste leerjaar. Nu dat ze in het eerste leerjaar zit en nog altijd niet kan schrijven of lezen, laat staan zich verwoorden in het Engels, hebben ze haar de stempel autisme gegeven. De leerkrachten en directie weten niet wat autisme juist inhoudt en daarom laten ze Glory gewoon links liggen. Dieter en ik kunnen dit niet aan ons hart laten komen, dus zullen we er alles aan doen om Glory de kansen te bieden die ze verdient. (ICOM 3.3) Dinsdag 27/02 Het valt ons op dat de nadruk in het eerste en tweede leerjaar vooral ligt op het trainen van de leerlingen. Dit wordt erg serieus genomen, soms wat té serieus volgens ons. Wanneer de leerlingen niet mooi schrijven of gewoonweg iets verkeerd geschreven hebben, krijgen ze al snel een tik van de stok of wordt hun blad bruut uit hun schrift gescheurd. Later stond een les rond schrijven op de planning, plots werd het mij eventjes te veel en moest ik een luchtje gaan scheppen. Voor ons is het enorm choquerend om te zien hoe hard de leerkrachten soms omgaan met deze jonge kinderen. Hierover hadden we dan ook een gesprek met de directie en leerkrachten van klas één en twee. Zij vertelde ons dat dit te wijten is aan de cultuur was dat we met der tijd er wel aan zouden wennen. Op zo’n moment voel je je als buitenstaander machteloos. (ICOM 2.3) Woensdag 28/02 Met een klein hartje vertrok ik woensdagochtend terug naar school. In de voormiddag stond ik helemaal alleen in het eerste leerjaar. De leerlingen in klas één zijn heel druk en luisteren heel moeizaam, waardoor ik langzaamaan de moed aan het verliezen was. Doordat de kinderen ‘de stok’ al gewoon zijn en weten dat Dieter en ik dit niet gebruiken, is het heel moeilijk voor ons om onze soort straffen over te brengen naar de leerlingen. Wanneer ik een leerling eventjes buiten stuurde omdat hij de klas stoorde, lachte hij mij gewoon in mijn gezicht uit. Het was heel lastig om deze klas in mijn eentje de baas te kunnen. In de namiddag kon ik gelukkig terug even adem halen, dankzij onze co-teaching les in het eerste leerjaar. Er stond een les sports gepland met als lesonderwerp ‘kombolela’. In ons handboek stond dit spel uitgelegd en eigenlijk is het een soort verstoppertje. We trokken met de hele klas naar het grasveld. Omdat we voor deze les 80 minuten kregen, was er tijd genoeg om onze les te starten met een kennismakingsspelletje. Na dit spel schakelden we over naar het spel 'kombolela'. De leerlingen in klas één hadden nog nooit een verstopspelletjes gespeeld en voor hen was het dan ook extra moeilijk om het doel van het spel te begrijpen. Alle leerlingen verstopten zich op dezelfde plaats, waardoor het voor de zoeker helemaal niet moeilijk was om iedereen te vinden. Het was best wel een grappig tafereel. Na een aantal pogingen schakelden we over naar 1,2,3 piano. Dit spel was een stuk gemakkelijker voor de leerlingen om te begrijpen. Omdat het te warm was voor de leerlingen zochten we de schaduw op en zongen we liedjes. Na school bezochten we samen met leerkracht Esther de plaatselijke kledingmarkt, op zoek naar een aantal Afrikaanse rokken voor mij. (ICOM 2.6) Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik denk dat Esther zich er niet van bewust was dat ze met zo een moeilijker shopster op baan was. Na een kale reis op de markt, trokken we naar een aantal plaatselijke winkeltjes waar mijn ogen vielen op toffe, geprinte jumpsuits. Nu ja, het waren wel geen rokken, maar ik was tevreden van mijn aankoop. Donderdag 01/03 Donderdagnamiddag brachten we een bezoek aan de verfwinkel, zodat we de volgende dag eindelijk konden starten met ons project. Na een goede drie uren wachten, polé polé (alles op ’t gemak), stonden we buiten de verfwinkel met vijf potten verf en de nodige materialen om van start te kunnen gaan. Vrijdag 02/03 Vrijdagnamiddag trokken we onze schilderkleren aan om met ons project van start te gaan. We hadden afgesproken met de klasleerkrachten van klas zes en zeven dat er drie leerlingen van elke klas mochten meehelpen bij het schilderen van de klassen. In elke klas zullen we de muur rond het bord in een kleur schilderen, gekozen door de leerlingen uit de klas zelf. Tijdens het schilderen merkten we al snel op dat het voor de leerlingen van klas zes en zeven geen evidentie bleek om onze instructies op te volgen. Daarom besloten we om de volgende muren te schilderen zonder de hulp van de leerlingen. De leerlingen van klas zes en zeven mogen wel meehelpen wanneer we verschillende didactische tekeningen op de muren zullen verven. Na een tweetal uurtjes verven, hadden de muren van klas zes en zeven een mooi kleurtje gekregen. Lekker bezweet namen we, na school, de dalladalla terug naar huis. Thuis fristen we ons op en trokken we met onze dansbenen naar Arusha stad voor een nachtje uit tot in de vroege uurtjes. Zaterdag 03/03 en zondag 04/03 Na een kort nachtje en met kleine oogjes stonden we om 7 uur op om te vertrekken op Safari naar Lake Manyara nationaal park en Tarangire nationaal park. Tijdens een autorit van drie uren, was het perfect om nog wat slaap in te halen. Nog voor we het park binnenreden, zagen we een groep zebra’s de straat oversteken. Mijn dag kon al niet meer stuk! In het park zelf zagen we nog veel meer zebra’s, buffels, impala’s en kuddes olifanten. Ook het spotten van een jachtluipaard hadden we te danken aan onze chauffeur/gids en zijn arendsoog. ’s Avonds overnachtten we in een tent nabij watervallen en een ‘strand’. Onze persoonlijke kok maakte nog een heerlijk diner met kip en rijst klaar. Met een volle maag en toch wel een klein hartje kropen we in onze tent, in de hoop niet opgegeten te worden door één of ander hongerig dier. Na een toch wel rustige nacht, schoven we ’s ochtends aan aan de ontbijttafel. Lekkere pannenkoeken, eitjes en vers fruit vulden onze lege magen. Gepakt en gezakt trokken we naar Tarangire nationaal park. Ons doel van de dag was, net zoals gisteren, leeuwen spotten. En of we de leeuwen gespot hebben. Na een hele dag rondrijden in het park en 20 kuddes olifanten later, begonnen we de moed om leeuwen te spotten stilaan te verliezen. Wanneer onze chauffeur plots stopte en een hoopje dieren in de verte aanwees, sprongen we een gat in de lucht. Vier leeuwen lagen in de verte een siësta te houden onder een boom. De hoop om leeuwen van dichtbij te zien, werd groter. We volgden de leeuwen op de voet en beseften dat geduld een mooie deugd was. Na een uurtje kregen we het mooiste tafereel te zien waarop we maar konden hopen: de vier leeuwen staken de weg over, langs onze auto. In één woord: wow, hiervan konden we alleen maar dromen. We hadden gezien wat we wouden, dus konden we onze weg huiswaarts maken. ’s Avonds werden we al onmiddellijk teruggekaatst naar de realiteit. Er stonden nog een aantal lesvoorbereidingen op ons te wachten. We maakten deze lessen met veel plezier, de zalige safari in ons achterhoofd. Hé het is oké: - om 756 rokken te passen en uiteindelijk een jumpsuit te kopen. - om je slippers aan te trekken ook al weet je dat het gaat regenen. - om te hopen dat je niet overvallen wordt wanneer je ’s nachts de dalladalla naar huis neemt. - om het raam van de auto te sluiten wanneer de leeuwen de auto passeren. - om Nederlandse woorden in je uitleg te gebruiken. |
Maandag 19/02 We begonnen de observatiedag in klas vijf. Toen de leerkracht Frans niet kwam opdagen, besloten Dieter en ik in te springen en de les over te nemen, zodat de leerlingen niet met hun handen moesten draaien. (ICOM 4.4) De leerlingen leerden tijdens les korte conversaties in het Frans uitvoeren. In het handboek stonden er een aantal fouten geschreven. (ICOM 1.4) Dit konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan, dus hebben we deze fouten even recht gezet. We ondervonden al snel dat het moeilijk was om tijdens deze les Frans onze knop Nederlands-Frans om te zetten naar Engels-Frans. (ICOM 1.2) Ondanks we onverwachts les moesten geven, verliep de les zonder problemen en werkten de studenten enthousiast mee. Na de Franse les verplaatsten we ons naar klas 2. De juf vroeg ons of we het zagen zitten om een klassikaal dictee te geven. We hielden een klein wedstrijdje tussen de jongens en de meisjes. Elk om de beurt kwam er een meisje en een jongen naar voor en schreef zij/hij het woord aan bord dat we dicteerden. Het werd al snel duidelijk dat klas 2 echte competitiebeesten zijn. Dinsdag 20/02 Het moment van de waarheid was aangebroken: het was tijd om te verhuizen! (ICOM 4.4) Na een stevige poetsbeurt, met de weinige middelen die we hadden, en het inpakken van onze valiezen, vertrokken we opgelucht naar ons nieuw verblijf in Moshono. We werden opgehaald met een busje, wel ja, zeg maar bus. Er was zeker geen sprake van gebrek aan plaats, de bus was voorbestemd voor 30 personen. Ongeveer 10 minuutjes rijden van het centrum staat er een groot, nieuw winkelcomplex. Omdat onze voorraad eten er weeral doorzat, besloten we om daar onze boodschappen te doen. Gepakt en gezakt vertrokken we eindelijk naar ons nieuw verblijf. We werden vriendelijk onthaald door Don en aten ’s avonds iets kleins in het centrum Arusha. Woensdag 21/02 De eerste nacht in ons nieuw verblijf verliep vlekkeloos, maar de weg naar school was andere koek. We namen om 7u15 de dalladalla naar school. Gemakkelijker gezegd dan gedaan… Alle dalladalla’s zaten propvol, dus namen we de eerste beste dalladalla waar we nog net bij konden als we onze buik introkken. (ICOM 2.3) Een uurtje te laat kwamen we toe op school, gelukkig hadden de leerkrachten en de directie er geen probleem mee. In de voormiddag maakten Dieter en ik onze stageplanning op voor de komende weken. Doordat alle klassen bestaan uit 25-45 leerlingen, vonden we het een goed idee om voor sommige lessen met twee voor de klas te staan. Op die manier hebben we veel steun aan elkaar en kunnen we onze aandacht verdelen. (ICOM 4.2) Na het opmaken van onze stageplanning brainstormden we nog wat over ons project. Als project zouden we graag de klassen wat opbeuren met een nieuw likje verf. Na de lunch was het tijd voor het geven van onze eerste officiële les. Deze les ging door in klas 5. Wanneer we de les wouden startten, waren er nog heel wat leerlingen aan het eten. Dit komt doordat de leerlingen ‘s middags klas per klas hun eten mogen halen en dit opeten in de klas. Een half uurtje later dan voorzien, konden we beginnen aan onze les. Het onderwerp van onze les was: ‘body health and safety’. Tijdens de les mochten de leerlingen in groepjes werken. Omdat de klas 28 leerlingen telt, besloten we om een aantal groepjes buiten te laten werken, zodat het in de klas wat rustiger was. (ICOM 4.6) Toen we dit aan de leerlingen vertelden, keken ze nogal verbaasd. De leerlingen hebben nooit tot bijna nooit les buiten, terwijl het hier er het perfecte weer voor is. Het viel ons al direct op dat de leerlingen ons probeerden testen, omdat we ‘nieuwe’ leerkrachten zijn. Gelukkig stonden we sterk in onze schoenen, zodat we de klas te baas konden. Donderdag 22/02 Op donderdag 22 februari werd ik een dagje ouder, maar om dit te vieren, moesten we nog wachten tot de avond. Work hard, play hard. In de voormiddag observeerden we een aantal lessen in de klassen één en twee. Na de lunch werd ik verrast door de leerlingen van klas 7 met een verjaardagslied en een schitterende verjaardagskaart. Ze stolen mijn hartje… Normaal gezien staan er op donderdagnamiddags ‘clubs’ gepland, maar één keer per maand plant de school ‘gendermeetings’ voor de klassen 5 tot 7. Dit is een moment waarop de jongens en de meisjes gesplitst worden en open kunnen praten over hun problemen of vragen. Toen de schoolbel ging, was het tijd voor mijn verjaardagsdoop. Ja, dit mag je letterlelijk nemen. Elikana, een leerkracht vanop de Peace School, goot een hele fles water over mijn hoofd, terwijl de hele school aan het zingen was voor mij. (ICOM 2.6) Gelukkig had ik reservekleren mee, zodat ik niet druipnat in de dalladalla moest kruipen. Na school gingen we naar huis en vierden we mijn verjaardag. Dit deden we niet te uitbundig, want de dag erna moesten we terug fris op de schoolbanken zitten. Vrijdag 23/02 Vrijdagvoormiddag observeerden we een leesles in klas 1. In deze klas zitten er 36 leerlingen. De klas is niet al te ruim en de leerlingen zitten soms met twee aan één bankje. Sommige leerlingen stonden recht wanneer ze moesten schrijven, omdat hun stoel te laag was voor het bankje. De juf had in het begin van de les 10 zinnen aan het bord geschreven. Deze zinnen werden eerst klassikaal gelezen. Daarna mochten er een aantal leerlingen naar voor komen en de zinnen lezen. Het werd al snel duidelijk dat er sommige leerlingen totaal niet konden lezen. Als de juf dit zag, vroeg ze alle zwakke lezers aan bord. Ze las de zinnen samen met hen, wanneer er een leerling niet naar het bord aan het kijken was, werd hij/zij geslagen. (ICOM 4.5) Terwijl deze leerlingen aan het lezen waren met de juf, moest de rest van de klas gewoon luisteren en naar het bord kijken. Na een half uurtje mochten alle leerlingen terug gaan zitten en mocht de hele klas de 10 zinnen van aan het bord overschrijven in hun schriftje. In de namiddag was het terug tijd voor sport. ’s Avonds werkten we voor school en kropen we vroeg in ons bed. Zaterdag 24/02 en zondag 25/02 Doordat we de afgelopen week niet zoveel tijd gehad hadden om voor school te werken, gebruikten we onze zaterdag om deze tijd in te halen. Na het harde werk, trakteerden we onszelf op een avondje uit en genoten we van het Tanzaniaans uitgaansleven. Op zondag besloten we om uit te rusten. We zakten af naar een plaatselijk hotel Onsea en genoten van een lekker Belgisch gerechtje: vol-au-vent met frietjes, gemaakt door een Belgische chef. We likten onze vingers af en namen een plonsje in het zwembad. Wat was dit een zalig lui-lekker-dagje. Hé het is oké: - om een gat in de lucht te springen als je op school pasta als lunch krijgt. - om je te laten afzetten in de dalladalla. - om bang te zijn als de elektriciteit uitvalt en je helemaal in het donker zit. - om tijdens je les een Nederlands woord te gebruiken, omdat je de Engelse vertaling vergeten bent. - om buiten aan de WIFI-bak te zitten, omdat je je blog moet posten. - om gewoon een hotel binnen te wandelen en in het zwembad te plonsen. - om zonder schaamte te dansen naast een Afrikaanse danser. - om 's nachts te voet naar huis te gaan. - om kakkerlakken te vangen met een cornflakespot. - om vogelspinnen te spotten aan onze achterdeur. |
Maandag 12/02
Na de heerlijke pannenkoeken op zondagavond, sloegen al onze magen dicht. Was het nu van het eten van op de trouw of misschien van de eieren in de pannenkoeken? We hadden dat weekend zodanig veel eten binnen gespeeld, dat we zelf niet konden uitmaken wat de oorzaak was van onze maagklachten. Elk om de beurt vielen er slachtoffers: eerst zocht Cedric de WC op, daarna Dieter en tot slot Thibo. Normaalgezien zouden we op maandag onze observatieweek starten, maar wanneer we die maandagochtend ontwaakten, waren Dieter, Thibo en Cedric gesneuveld. We besloten om op maandag alle vijf thuis te blijven en uit te rusten. Arthur en ik zagen er niet zo slecht uit zoals de andere drie zombies, dus besloten we om met twee een bezoekje te brengen aan de markt. Onze voorraad eten zat er na het weekend volledig door. Na het inslaan van onze nieuwe voorraad, maakten Arthur en ik nog een kleine wandeling en werkten we nog eventjes voor school. De dag was al bij al snel voorbijgegaan, althans voor Arthur en mij. Dinsdag 13/02 Wanneer onze wekker op dinsdagochtend op 6u45 rinkelde, besloot ik samen met Arthur om ons warm nest te verlaten en te vertrekken naar school voor de eerste observatiedag. Thibo, Cedric en Dieter waren te zwak, dus bleven zij thuis om verder uit te zieken. Rond 10 uur nam Nickson ons mee voor een bezoek aan het weeshuis Samaritan Village in Mochono. (ICOM 2.6) Tijdens het bezoek begonnen onze buikjes te rammelen. Een geluk bij een ongeluk, want dit was een teken dat onze magen terug aan het herstellen waren. Toen Nickson dit hoorde, stelde hij voor om een hapje te gaan eten in een plaatselijk restaurantje in het centrum Arusha. Onze buikjes werden rijkelijk gevuld met een lekker gebraden kip en wat rijst. Woensdag 14/02 Op woendagochtend waren Cedric en Thibo gerecupereerd en konden ook zij hun observatieweek starten. Dieter was nog altijd erg ziek, dus vertrok ik eenzaam naar de Peace School. Elke lagere school bestaat hier uit zeven leerjaren in plaats van zes. In de eerste klas zitten er leerlingen van 4 tot 6 jaar en in de zevende klas leerlingen van 13 tot 15 jaar. De leeftijd hier is heel uiteenlopend en verschilt erg met de leeftijd van de leerlingen in België. (ICOM 2.5) In de voormiddag observeerde ik een aantal lessen in de eerste en de vijfde klas. Ik maakte al direct kennis met de soorten straffen op school... Er wordt in de klas gebruik gemaakt van de 'stick'. Voor dit object worden er vele synoniemen gebruikt zoals bijvoorbeeld 'pointer', omdat wij en de ouders zogezegd niet weten dat leerlingen worden geslagen. De redenen waarom de leerlingen worden geslagen zijn voor ons soms echt onduidelijk. Soms worden leerlingen geslagen als ze eventjes niet opletten of gewoonweg de leerstof niet begrijpen. (ICOM 2.3) ’s Middags stond er witte rijst met spinazie en bonen op het menu. Na de lunch sprak ik af met Arthur om een aantal huizen te bezoeken. Het huis waar we nu verblijven, ligt een uur rijden van onze scholen en is een half uur verwijderd van het centrum Arusha. Onze zoektocht naar huizen wordt vervolgd… Donderdag 15/02 Onze dag startte met een vreugdesprong, want ook Dieter was genezen. Met opgeladen batterijen vertrokken we allemaal naar school. In de voormiddag observeerden we in verschillende klassen. Bij het binnenkomen in elke klas werden we vriendelijk verwelkomd. Tijdens het observeren viel het ons al onmiddellijk op dat het niveau van de leerstof in het algemeen heel hoog ligt. Bijvoorbeeld in klas vijf leren ze tijdens de wetenschapslessen over de bloedsomloop, wat in België gezien wordt in het secundair onderwijs. Elke donderdagnamiddag gaat van start met ‘chapel time’. Dit moment is een bezinningsmoment waarbij er gezongen en gebeden wordt. Een aantal klassen mogen naar voor komen om een liedje te zingen. Er zijn heel wat leerlingen en zelfs leerkrachten die niet aandachtig luisteren. (ICOM 2.4) Na de ‘chapel time’ worden er clubs georganiseerd. Alle leerlingen mogen in het begin van het schooljaar een club kiezen die hen aanspreekt. Deze keuze geldt voor het hele schooljaar. De clubs gaan van leren tekenen tot lessen wetenschappen, muziek, theater… Dieter en ik namen klas zeven voor onze rekening. We leerden hen het spel ‘tussen vier vuren’. (ICOM 1.2) Het was voor de leerlingen heel moeilijk om rekening te houden met alle regels van het spel, daardoor werd ons spel al snel getransformeerd naar ‘trefbal’. Je zag dat de leerlingen genoten van het spel. Alles verliep goed, tot ons spel gestoord werd door de komst van een kameleon. Wanneer om 15u30 de bel rinkelde, gingen de leerlingen naar huis. Wij zakten nog even af naar Mochono om daar een huis te bezoeken. Toen we daar aankwamen, waren we onmiddellijk verkocht. Het huisje is een kwartiertje van het centrum verwijderd en onze scholen zijn gemakkelijk bereikbaar met de dalladalla. Hierdoor zouden we veel meer vrijheid hebben en veel geld voor de taxi uitsparen. Geweldig nieuws voor ons, want op dinsdag zouden we al in het huis mogen intrekken. Dit goed nieuws vierden we met heerlijke pizza’s. Wanneer we deze avond thuis kwamen, hadden we geen WIFI en geen elektriciteit, maar niets kon onze dag nog stuk maken. Vrijdag 16/02 In de voormiddag observeerden Dieter en ik in klas twee. Deze klas telt welgeteld 42 leerlingen. De klassen in België met een maximum van 25 leerlingen zijn hier niets tegen. En dan hebben we nog niet gesproken over de bergen verbeterwerk. We besloten Dieter en ik om een handje bij te steken. (ICOM 2.6) Op vrijdagnamiddag is het sportnamiddag op school. Deze sportnamiddag hadden we ons een beetje anders voorgesteld. Het komt er eigenlijk op neer dat er een aantal leerlingen geselecteerd worden om voetbal te spelen en de rest van de school mag vrij rondspelen. Teacher Jacqueline (de Swahilli leerkracht) nam een groepje meisjes onder haar hoede en speelde samen met hen pleinspelletjes. Dieter en ik deden een poging om met een groepje leerlingen mutsen te naaien. Doordat het ook voor onze de eerste keer was, slaagden we er niet in om dit succesvol af te ronden. Dit zullen we later zeker en vast nog een kans geven. ’s Avonds zakten we af naar een plaatselijke kroeg le Patio. Daar spraken we af met Don, een Amerikaan die we hadden leren kennen via ons nieuw huisje. Later op de avond zakten ook Nickson, Elikana en meneer De Craene af naar de kroeg. Het was een gezellige avond en uitgeteld kropen we in ons bed. (ICOM 1.2) Zaterdag 17/02 en zondag 18/02 Na een woelige nacht en vele toiletbezoeken, stond ik zaterdagochtend rond 10 uur op. Met de verhuis van dinsdag in het vooruitzicht, vonden we het geen slecht idee om ons huis eens een stevige opruimbeurt te geven en stillaan te beginnen met het inpakken van onze valiezen. Tegen de middag hadden we al heel wat werk verzet. We hadden wel wat ontspanning verdiend en gingen op zoek naar een leuk uitstapje in de buurt. Arthur had het idee om te gaan wandelen rond lake Duluti. Zo gezegd, zo gedaan. We trokken onze stapschoenen aan en vertrokken voor een stevige wandeling, met vallen en opstaan, in de mooie natuur van Tanzania. Ook brachten we een bezoek aan grotten rond lake Duluti waar plaatselijke bevolking zich een tiental dagen terug trekt om te bidden, erg indrukwekkend als je het mij vraagt. (ICOM 2.5) We sloten de wandeling af met het voederen van een aantal aapjes. Zondag brachten we de hele dag door in the hot springs in Moshi. Daar ging een hele trip aan vooraf. We reden ongeveer een uurtje op de asfaltbaan gevolgd door een bobbelige aardeweg. Gelukkig hadden we een goede chauffeur die ons heelhuids kon afzetten. Hé het is oké: - om als man op het vrouwentoilet te gaan, omdat je niet naar de Franse WC wilt gaan. - om gekko’s te temmen en op je lichaam te laten rondlopen. - om te denken dat je gebruind bent, maar je eigenlijk gewoon bruin bent van al dat stof. - om alle dagen rijst met banaan te eten. - om een kampvuurtje te maken in het droge Afrika. - om de helft van de dag op de WC door te brengen. - om bang te zijn van apen. - om drie uren lang te voetballen in 30 graden. - om je slippers te gebruiken als trekker. - om een Woody pyjama te dragen. - om in de auto in slaap te vallen en niet wakker te worden op de hobbelige aardeweg. - om cornflakes te eten om 22 uur |
Week 1Maandag 5/02 en dinsdag 6/02
Vol spanning en met een klein hartje trokken we op 5 februari richting Zaventem. We namen uitgebreid afscheid van onze familie en vrienden en stapten dan uiteindelijk op het vliegtuig richting Tanzania. Na een bewogen trip van liefst 20 uren kwamen we EIN-DE-LIJK aan in Tanzania. Vooraleer we het land binnen mochten, moesten we eerst nog een uurtje in de hitte aanschuiven voor het verkrijgen van ons visum. Wanneer dit zonder al te veel problemen gelukt was, konden we onze bagage beginnen zoeken. Een vreugdesprongetje voor ons, want al onze bagage was terecht! Een beetje verderop in de luchthaven stond Max, de chauffeur van ons huisje, ons al op te wachten. We haalden al snel onze kennis Engels boven om hem uit te leggen hoe onze rit geweest was. (ICOM 1.2) Al snel stonden er een zestal mannen rond de auto om ons te helpen. Nietsvermoedend aanvaardden we de hulp. Als alle bagage op het dak van de auto zat, propten we de rest van de bagage in de kleine koffer van de safariauto. Sommige mannen deden hun uiterste best om aanwezig en hulpzaam te lijken, maar we konden al snel deze mannen 'ontmaskeren'. Eigenlijk waren sommigen van hen tuinmannen en kwamen gewoon voor het ontvangen van een fooi. Fioew, onze eerste kennismaking met fooien geven zat er ook al op! (ICOM 2.9) Na een uurtje rijden, kwamen we aan in ons schattig huisje. Mozes (de broer van Max) stond ons al op te wachten. We kregen een rondleiding in ons huisje en installeerden ons na een vermoeiende reis. ’s Avonds toverde Mozes een lekker gerecht met kip, rijst en groentjes op tafel. We staken zelf een handje toe met het sorteren van de rijstkorrels en dat werd erg geapprecieerd. (ICOM 4.2) Met volle buikjes kropen we uitgeteld in ons hemelbedje. Woensdag 7/02 en donderdag 8/02 Veel tijd om uit te rusten was er niet, want op woensdag en donderdag stonden we om 7 uur op om in totaal zes scholen te bezoeken. Op woensdagochtend 6 uur was Mozes al in de weer om een lekker ontbijt voor ons klaar te maken: toast met omelet en verse bananen. Jammer genoeg waren onze maagjes nog niet helemaal hersteld van de vliegtuigreis. Na het ontbijt werden we verwacht op het bureau van Eunice, het hoofd van onderwijs hier ter plaatse. (ICOM 2.6) We werden hartelijk welkom geheten en vertrokken richting de eerste school Bright Future, een privéschool en tevens de school waar Thibo en Cedric zullen stage lopen. We werden hartelijk onthaald, kregen een rondleiding van de directeur en mochten toeschouwers zijn van een soort stoelendans dat de leerlingen voorbereid hadden. Het aantal leerlingen in de klas loopt van 30 tot 50 leerlingen. In elke klas werden we vriendelijk welkom geheten door de leerlingen. De klassen zijn niet super groot, maar de leerlingen hebben wel voldoende plaats om te zitten en beschikken over een stylo en schriftjes. Om 10 uur was het tijd voor ‘tea time’. We kregen lekkere, zoete thee met versgebakken scones. (ICOM 2.5) De tweede school die we een bezoekje brachten was een staatsschool, Barah. Deze school wordt gesteund door de Tanzaniaanse overheid en gesponsord door een Belgische organisatie Etemba. Het aantal leerlingen in deze school was andere koek. De klassen bestaan uit 100 of meer leerlingen. We zien hier al een heel groot verschil met de school Bright Future. De klassen in een privéschool bestaan uit heel wat minder leerlingen dan in een staatsschool. Daardoor is het in een staatschool bijna onmogelijk om te differentiëren en elke leerling goed op te volgen. Wat ons hier opviel was, dat ze op deze school een aparte klas hebben voorzien voor leerlingen met beperkingen. Ook vinden ze een goede gezondheid voor alle kinderen een must, waardoor ze een moestuintje aangeplant hebben op het schooldomein. We namen afscheid van de directeur en trokken door richting de laatste school die we deze dag zouden bezoeken: Highridge, een privéschool waar Arthur stage zal lopen. We werden onthaald met een heerlijke lunch gemaakt door Olivamaria. Tijdens de lunch mengden we ons tussen de andere leerkrachten, zodat we iedereen wat beter leerden kennen. Als lunch kregen we een Tanzaniaans gerecht voorgeschoteld: pilao met groentjes en fruit. Pilao is een bruine gefrituurde rijst met vlees. Aan tafel werd al snel de kinderchampagne ontkurkt als verwelkoming. Na de lunch dansten we samen met de leerlingen van de school. Voor we het wisten was het al snel 15 uur, tijd om terug naar huis te gaan. We passeerden nog eventjes langs een supermarkt, zodat we ’s avonds eten konden maken. Onze wekker rinkelde op donderdagochtend omstreeks 7 uur, tijd voor een nieuwe dag. We bezochten op donderdag opnieuw drie scholen: Salaï, Upendo Friends en Peace school. Na een korte rit in de auto kwamen we aan in de school Salaï. Dit is, net zoals Barah, een staatsschool gesponsord door de Tanzaniaanse overheid. Ook hier bestaan de klassen uit 100 of meer leerlingen. Het eerste leerjaar bestaat daar bijvoorbeeld in totaal uit 300 leerlingen. Omdat het niet haalbaar is om aan 300 leerlingen tegelijk les te geven, splitsen ze elk leerjaar op in 3 klassen: een A, B en C klas. Rond 10 uur dronken we lekkere thee met een gefrituurde specialiteit van Tanzania, waarvan ik de naam vergeten ben. We dansten met de kinderen en namen afscheid. Na een uurtje rijden, kwamen we aan op de tweede school die op ons programma stond: de Upendo Friends school. Hier hadden de koks pilao voor ons gemaakt. De allerlaatste school die we bezochten was de Peace School. Dit is de school waar Dieter en ik stage zullen lopen. Aan de ingang van de school stond de 6e klas al voor ons klaar om ons te begroeten. De school had voor ons lunch voorzien. Ja je leest het goed, de tweede keer lunch die dag. Uit beleefdheid aten we ons bordje leeg. Na de lunch gingen we terug naar huis. Vrijdag 9/02 Woe-hoe, eindelijk konden we op vrijdag eens ‘uitslapen’, nou ja, uitslapen tot 8u30. De directeur van de Peace School, Nickson, stond ons in het stadscentrum Arusha op te wachten. Samen met hem namen we voor de eerste keer de dalla dalla. Dit is een klein minibusje waar er eigenlijk maar plaats is voor 10 personen, maar als je goed propt, lukt het om er met 25 personen in te zitten. Gelukkig kwamen we, na een kort ritje op een aardeweg vol putten, heelhuids aan op de Peace School. Er stond voor ons al een hard gebakken eitje met een toast klaar als 10-uurtje. Daarna woonden we een les Swahili bij in het 3e leerjaar, waar er leerlingen zitten van 7 tot 9 jaar. De klas bestaat uit slechts 30 leerlingen. Wat mij vooral opviel tijdens de les is dat de leerkracht de leerlingen de leerstof enorm veel laat herhalen. Na het aanbrengen van de leerstof, schreven de leerlingen alles wat aan het bord stond over in hun schriftje. Daarna maakten de leerlingen een aantal oefeningen. Per twee hadden de leerlingen een werkboek, wat eigenlijk een soort tekstboek is . In dat tekstboek mogen ze niet schrijven. Ze noteren de antwoorden in hun schriftje. Af en toe stelt de leerkracht vragen aan de leerlingen. Wanneer de leerlingen een antwoord willen geven op de vraag van de leerkracht, stellen ze zich recht. Bij een fout gegeven antwoord, lachten de leerlingen en de leerkracht. Dit vond ik wel wat vreemd… Ook wij leerden deze les al een aantal woordjes Swahili van de leerkracht Jacky. (ICOM 1.2) Om 13 uur was het tijd voor de lunch, we aten pilao en watermeloen en ananas als dessert. Veel tijd om ons eten te laten zakken was er niet. Om 13u30 start elke vrijdag de sportnamiddag op de Peace School. Dieter, Arthur, Thibo en Cedric voetbalden samen met een aantal andere leerkrachten tegen een groepje leerlingen van klas 6 en 7. Ikzelf mocht netbal spelen met de meisjes. Leerkracht Jacky gaf iedereen een plaats op het veld. Toen ze het startsignaal gaf, wist ik eventjes niet goed wat te doen. Er hing geen net op en het leek alsof de leerlingen een soort van teambal aan het spelen waren. Ik vertelde Jacky dat we in België netbal op een andere manier spelen en dat ik het de volgende sportnamiddag eens samen met hen zou uitproberen. In plaats van netbal leerde ik hen die namiddag een aantal spelletjes uit België: zakdoekje leggen, Chinese voetbal, lange bone, korte bone en een aantal vertrouwensspelletjes. Ze leerden mij ook een aantal nieuwe spelletjes en we dansten. Al was het voor mij wel moeilijk om al de liedjes in het Swahili te begrijpen. Om 15u30 liep de school ten einde. Een aantal leerlingen werden opgehaald door de schoolbus, een aantal leerlingen gingen mee met hun ouders en de rest van de leerlingen gingen te voet naar huis. Ook wij gingen, lekker bezweet na een namiddagje sporten, terug naar het centrum met de overvolle dalla dalla. In het centrum maakten we nog een tussenstopje om samen met Nickson naar de Kilombero market te gaan. Dit is één van de grootste markten in Arusha midden in het centrum. We kochten veel lekker fruit en groenten voor een spotprijsje. Het spotprijsje hadden we te danken aan de aanwezigheid van Nickson. Hij zorgde ervoor dat de verkopers ons niet meer lieten betalen voor de producten, omdat ze ons zien als toeristen. Het was een hele belevenis om op deze overvolle markt rond te lopen. Zaterdag 10/02 en zondag 11/02 Op zaterdag konden we uitslapen tot de middag. Na een uitgebreid ontbijt, trokken we naar het centrum van Arusha om een simkaartje te kopen. Het kraampje waar we onze simkaarten moesten kopen, was niet groter dan 3m2. In het kraampje stond er een tafeltje en een bankje. De verkoper moest onze paspoorten zien en zette dan geld op een simkaartje via zijn gsm. Dit simkaartje knipte hij dan bij tot wanneer de simkaart in onze gsm paste. Na een uurtje hadden we allemaal onze simkaart. Met deze simkaart kunnen we bellen, sms’en en kunnen we zelfs op 3G. Dit is wel handig, omdat we soms geen WIFI hebben in ons huisje. Op zaterdag stond er ook een trouw gepland van de zoon van de eigenares van de Peace School. We hadden het geluk om gast te zijn op de trouw, dus besloten ons nog eens op te maken. Rond 15 uur (een uurtje te laat, African time) kwamen we aan op de trouw. Er was ongeveer een aanwezigheid van 200 personen. Iedereen was heel mooi opgemaakt en gekleed. We kregen een heerlijk soepje aangeboden gemaakt van bananen en andere groenten. Na het soepje werden we begeleid naar een tafeltje, waaraan we konden zitten samen met nog een aantal andere mensen. Daarna volgde de trouwceremonie. Er werd gezongen, beloftes uitgesproken, gebeden en het trouwkoppel deelde eten en champagne met elkaar. Wat opmerkelijk was was dat er geen alcohol gedronken werd op het feest, omdat het een strikt religieus feest is en ze niet willen dat iedereen dronken is. Tijdens de trouwceremonie kregen we geit en rund, gebakken op de BBQ en verwikkeld in aluminiumfolie als hapje aan tafel. Omdat wij deel uitmaken van de Peace School, mochten we naar voor gaan samen met de andere leerkrachten van de school om onze cadeau af te geven aan het bruidspaar. De bruidstaart was hier geen taart zoals in België, maar wel een gebraden geit. Het bruidskoppel mocht volgens traditie de geit samen snijden. Wanneer de trouwceremonie afgelopen was (na een goede 4 uren), mocht iedereen aanschuiven aan het buffet. Er was heel wat eten voorzien: pilao, witte rijst, pasta, gebakken bananen, gebakken groentjes, geit, vlees, cake… We aten onze buikjes rond. Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om te dansen, want onze taxichauffeur stond ons al op te wachten. Zondag wasdag! Op zondag kregen we bezoek van Nickson en zijn kroost. Hij heeft drie kindjes: een baby’tje Amaris van 6 maand, een dochtertje van 4 jaar en een zoontje van 6 jaar. Zijn vrouw bleef thuis samen met de baby. Omdat we bezoek kregen, was het een goede gelegenheid om ons huis eens op te ruimen. We kuisten de badkamer, zonder veel aanwezigheid van kuismateriaal, met een schuurborstel die af en toe uiteen viel en gebruikten onze slippers als trekkers. Daarna deden we de was, ja je gelooft het of niet, maar we deden een echte handwas! (ICOM 2.3) Na 3 uurtjes was alles opgeruimd en hing de was aan de waslijn. Nickson plande om rond 13 uur op bezoek te komen, wat we met een korreltje zout namen, want we weten al dat alles hier wat vertraging oploopt. Twende polé polé, alles op ’t gemak en no stress. Toen Nickson rond 15 uur (2 uur later dan gepland) toekwam, hadden we al een hele stapel vers gebakken pannenkoeken klaar voor hen en de kinderen. (ICOM 2.2) Het was een gezellig keuvelavondje. Hé het is oké: - dat de elektriciteit een paar uur per dag uitvalt. - om een ongestreken T-shirt te dragen. - om vlekken te hebben op al je T-shirts. - om over te geven op het vliegtuig. - om maximum 3 uurtjes per dag WIFI te hebben in het huisje. - om gewoon te knikken als je de uitleg in het Swahili niet begrijpt. - om de afwas een avondje over te slaan en in plaats daarvan de tocht naar WIFI verder te zetten. - om elke dag toast met avocado en een spiegeleitje te eten. - om je bleekjes te voelen hier in Tanzania. - om eerst te checken of er geen beesten in de WC zitten. - om je niet altijd veilig te voelen in de auto op de hobbelige baan. - om te roepen als er een koe op de baan staat en de auto gewoon doorrijdt. |